πιπεκολίνη

η, Ν

χημ. συν. στον πληθ. οι πιπεκολίνες

συνοπτική ονομασία αζωτούχων ετεροκυκλικών ενώσεων, εξαϋδροπαραγώγων τών πικολινών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. pipecoline < picoline, βλ. λ. πικολίνη (< λατ. pix, -cis «πίσσα» + κατάλ. χημικής ορολογίας -ολ + κατάλ. -ine) + ένθημα -pe-, δηλωτικό τής ολοκληρωμένης υδροπαραγωγής].